Μαζί ξανά...για όσο αντέξουμε...

Ποιος είπε πως οι στιγμές περνούν και χάνονται...;
Εζησε άραγε ποτέ του στιγμές σαν τις δικές μας...;

Μια θάλασσα μας χώριζε...
Μα δεν ήταν αρκετή...
Σε πήγασους από ατσάλι αφέθηκα...
Και σε συνάντησα...

Μια πόρτα άνοιξε...
"Καλώς ήλθες ψυχή μου..."
Κόκκινα τριαντάφυλλα χάραξαν την πορεία μου...
Τα δάχτυλά σου μπλέχτηκαν με τα δικά μου...
"Πάρε με στ' όνειρο..."

Στρωμένος κόκκινος ο βωμός του πόθου μας...
Παράθυρα ανοιχτά φωτίζουν τ' όνειρό μας...
Στο βλέμμα σου χάθηκα...
Το άγγιγμά σου ταξίδι ολόκληρο...
Εισιτήριο για το δικό μας Παράδεισο...

Κάπου μακριά μια καμπάνα μετρά τις στιγμές...
Μη μετράς... Σταμάτα...
Πάγωσε το χρόνο αυτή εδώ την άγια ώρα...
Το ταξίδι μας μοναδικό...
Κι ευχήθηκα να 'ναι μακρύς ο δρόμος...

Ανάσες βαριές...
Κορμιά ρευστά...
Σ' ένα χορό πρωτόγονο αφεθήκαμε...
Θυμάσαι...;

Το σούρουπο ζυγώνει...
Σε λίγο τ' όνειρο θα σβήσει...
Δε θέλω να σβήσει...
"Κράτα με..."

Δεν ξέρω τι να περιμένω απ' το αύριο...
Με ατσάλινα φτερά θα χαθώ...
Θα σε χάσω...
Οπως ακριβώς σε βρήκα...
Η θάλασσα θα μας χωρίσει...
Μα και πάλι δε θα' ναι αρκετή...

Χαραγμένη μέσα μου η μορφή σου...
"Σ' αγαπώ..."
Αυτές οι στιγμές περνούν...
Μα δε χάνονται...
Στις φλέβες μου θα κυλάς πάντα...
Γιατί μέσα μου σε πήρα φεύγοντας...

Το ταξίδι μας δεν τελειώνει εδώ...
Κανείς δρόμος δεν είναι ικανός να μας χωρίσει...
Καμιά απόσταση δεν είναι ικανή να μας τρομάξει...
Μαζί όλα τα μπορούμε...

Ονειρέψου τη στιγμή εκείνη...
Που θα είμαστε και πάλι ένα...
Χάραξε την πορεία μας...
Μαζί θα ταξιδέψουμε και πάλι...
Χωρίς το χρόνο δεσμοφύλακα των επιθυμιών μας...

Μαζί...
Ξανά...
Για όσο αντέξουμε...

Ανάσα μου...