Μ' ένα τραγούδι μοιάζω...
Χιλιάδες τρέχουν στο μυαλό μου οι εικόνες,
χρόνια θολά που κύλησαν γοργά,
πλήθος ψυχές που ζουν κλεφτά και είναι μόνες,
τόσες ελπίδες κι όνειρα νεκρά...
Τόσο σκοτάδι και σιωπή όλ(η) η ζωή μου,
πότισε δάκρυ πάλι η μοναξιά,
γκρίζα σημάδια (α)φήνει ο χρόνος στο κορμί μου,
βαθιά πληγή στο νου η λησμονιά...
Ώσπου σε γνώρισα μικρό μου πεφταστέρι,
λάμψη κρυφή σε χρόνο δανεικό,
δεν το περίμενα η ζωή πως θα σε φέρει,
αγάπης κι έρωτα φιλί γλυκό...
Μ’ ένα τραγούδι τώρα μοιάζω...
Μια ροκ μπαλάντα που όλη γράφτηκα για σένα,
ντυμένη νότες απ’ τους χτύπους της καρδιάς σου
κι αγάπης λόγια κατακόκκινα βαμμένα...