Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Όνειρα γλυκά, μελένια...


Μ' άφησες λοιπόν...
Συντροφιά σου ο Μορφέας τώρα θα 'ναι...
Να σε κοιτά...
Με μάτια που να μου ανήκουν θα 'θελα ...

Να σε φυλάει, όπως του ζήτησα...
Από εφιάλτες, που ποτέ τον εαυτό μου να προφυλάξω δεν κατάφερα...
Από Θεούς και Δαίμονες, στοιχειά του παρελθόντος...
Καθώς η σκέψη, ανοχύρωτη, στο κενό παραδίνεται...

Κι όνειρα, γλυκά, μελένια, όπως του παρήγγειλα...
Στις οθόνες του μυαλού σου θα προβάλει...

Γεμίζοντας χαμόγελα το άδειο σου δωμάτιο...
Σαν ηλιαχτίδες, που κοφτερά σπαθιά θυμίζουν...
Ξεσκίζοντας την ερημιά του σκότους που την κλίνη σου τυλίγει...
Αφήνοντάς σε ήρεμο...
Σε απαστράπτων, φως γαλήνιο, λουσμένο...


Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Σκοτάδι, απύθμενο κενό...


Κι αν είν' η παγωνιά της νύχτας, δε γνωρίζω,
εκείνη που τα σωθικά μου σκίζει...
Ή αν της μοναξιάς η ανάσα είναι που, σύριζα,
την ψυχή μου σε κομμάτια τεμαχίζει...

Ένα γνωρίζω,
κάθε που την απελπισία στο βλέμμα σου θυμάμαι...
Ένα,
σαν αγκαλιά με μια φωτογραφία σου κοιμάμαι...
Πως της ανάγκης έρωτας ποτέ σου δεν υπήρξες...
Πως της αγάπης σύμμαχος επέλεξες να είσαι...
Κι όταν ψυχή και σώμα ήταν ένα,
φόβο δεν είχε πια κανείς μας για κανέναν...

Δεν είναι φλόγα αυτό που καίει τη ζωή μου...
Είναι σκοτάδι, καταχνιά, ένα απύθμενο κενό
που βούτηξα ψυχή μου...
Να σώσω ότι αγάπησα πιο πάνω απ' τη ζωή μου...
Ν' αγγίξω μέσα σου, ξανά, να βρω την ύπαρξη μου...

Δως μου το χέρι σου, μαζί, για να σωθούμε...
Δως μου φτερά, ξανά, ψηλά για ν' ανεβούμε..

Πέμπτη 23 Οκτωβρίου 2008

Στα 79...

Μ' όλη μου την καρδιά και την ψυχή αυτό μας εύχομαι ομορφιά μου...

Σ΄αγαπώ Νεφελοβάτη μου...

Σ' αγαπώ Θοδωρή μου...

Δευτέρα 20 Οκτωβρίου 2008

Ναύπλιο 2008



Παρασκευή 17/10 - Δευτέρα 20/10

Σ' ευχαριστώ για τις υπέροχες μέρες που μου χάρισες,
εύχομαι να μη μας νικήσει ο χρόνος και να ζήσουμε κι άλλες, πολλές, ακόμα τέτοιες...

Σ' αγαπώ...
Κι ας μην είναι αρκετό...


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin