Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

Ψάξε καρδιά μου υπομονή...


Ψάξε καρδιά μου υπομονή 
Πέφτουν τα δάκρυα βροχή 
Πώς να γελάσεις(;) 
Τα λόγια γίνανε καρφιά 
Ο θάνατος παρηγοριά 
"Μη μου τρομάξεις"

Στάσου κορμί μου μια στιγμή
Του σκοταδιού μου τη σιωπή
Για να διαλύσεις
Κραυγή να γίνουν οι πληγές
Του έρωτα οι πιο βαθιές
"Να τραγουδήσεις"

Κρύψου ψυχή μου, μη μιλάς,
Δεν έχει απόψε αγκαλιά
Να ξαποστάσεις
Κι όλα τ' αστέρια τ' ουρανού
Αγκάθια γίναν μες στο νου
"Μη με ξεχάσεις"...


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin