Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Άλλο δε ζήτησα ποτέ...

Άλλο δε ζήτησα ποτέ
απ' τ' απαλό σου χάδι
το μεταξένιο άγγιγμα
το φως μες στο σκοτάδι

Ένα φιλί σου έφτανε
στον ουρανό να φτάσω
ένα φιλί απ' τα χείλη σου
που δε θα το χορτάσω

Το βλέμμα σου το φλογερό
το σώμα μου να κάψει
κι η στάχτη μου στο πάτωμα
το σ' αγαπώ να γράψει

Μα όλα εσύ τ' αρνήθηκες
τίποτα δε μου δίνεις
και μ' ένα "αντίο" όνειρα
κι ελπίδες μου τα σβήνεις

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin