Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Μοναξιά μου...

Μοναξιά μου...
Καλή μου φίλη...
Εχω νέα καλά να σου πω...
Μόλις απέκτησες υπόσταση...

Μοναξιά μου...
Εχεις ήχο...
Τον ήχο της φωνής του...
Οταν, μέσα στη νύχτα, μου ψιθυρίζει "...ψυχή μου"
Εκείνης της φωνής που ποτέ δε θα ακούσω...

Μοναξιά μου...
Εχεις χρώμα...
Το χρώμα των ματιών του...
Οταν βαθιά μέσα τους βυθίζομαι...
Εκείνων των ματιών που ποτέ δε θ' αντικρύσω...

Μοναξιά μου...
Εχεις γεύση...
Τη γεύση απ' τα χείλη του...
Οταν γίνονται ένα με τα χείλη μου...
Εκείνα τα χείλη που ποτέ δε θα φιλήσω...

Μοναξιά μου...
Εχεις άρωμα...
Το άρωμα της σάρκας του...
Οταν χάνεται μες στη δική μου σάρκα...
Εκείνης της σάρκας που ποτέ δε θα νιώσω...

Μοναξιά μου...
Δεν είσαι πια καλή μου φίλη...
Μετoυσιώθηκες...
Πήρες τη μορφή του...
Είσαι οι λέξεις του...
Οι σκέψεις του...
Η ανάσα του...

Μοναξιά μου...
Σ' αγαπώ...
Οπως ποτέ εκείνος...
Δε μου επέτρεψε να τον αγαπήσω...

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin