Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Θάλασσα...

Που να 'σαι τώρα θάλασσα
και πάλι να με βρέξεις
ν' ανατριχιάσω στο άγγιγμά σου
να νιώσω την αλμύρα σου στο στόμα

Αχ, θάλασσα εσύ
γεννημένη απ' το δάκρυ μου
το δάκρυ εκείνο το πικρό
που μέρωνε τον πόνο

Στο κύμα σου ταξίδεψα
σε τόπους της ελπίδας
μα όλα τελειώσαν τώρα πια
οι μνήμες μου χαθήκαν

Κι όλα τελειώσαν τώρα πια
οι μνήμες μου χαθήκαν

Που να 'σαι τώρα θάλασσα...

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin