Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007

Μου λείπεις...

Δρόμος φωτεινός ένα σου βλέμμα...
Τριαντάφυλλ' ανθισμένα στο κορμί μου τα φιλιά σου...
Πυρετός που μέσα μου κυλάς...


Να σ' αντικρύσω θέλω...
Να σ' αγγίξω...
Να σε νιώσω...


Τα μάτια κλείνω κι ονειρεύομαι...
Πετάω...
Δευτερόλεπτα και κοντά σου βρίσκομαι...
Δευτερόλεπτα, μια ζωή ολόκληρη...


Τρόπους να υποφέρω δεν αναζητώ πια...
Πίκρας δάκρυα δεν κυλούν στα μάτια μου...
Ευτυχίας κύμα στη στεριά σου μ' έριξε...
Στην καταιγίδα απάνεμο λιμάνι...
Παράδεισος μέσα στην κόλαση...


Λυτρωτικό μου όνειρο...
Χαρά μου...
Ανέσπερή μου ελπίδα...


Ζωή μου εσύ...
Αγάπη μου...


Μου λείπεις...


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin