Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Ίσως το λίγο αιώνες είναι για μας...

Αντέξαμε κι αυτή τη μέρα...
Μια μέρα που οι πολλοί χρωμάτισαν με χρώμα κόκκινο...
Αγάπης χρώμα λένε...
Μα η αγάπη δεν έχει κόκκινο χρώμα στα δικά μου μάτια...
Πολύχρωμη είναι...
Σαν το ουράνιο τόξο που δίνει ζωή σ'ένα ουρανό γκρίζο μια χειμωνιάτικη μέρα...

Το χρώμα των ματιών σου έχει η αγάπη...
Τη γεύση των φιλιών σου έχει η αγάπη...
Το άρωμά σου έχει η αγάπη...

Σε ποιο ναό να υμνήσω γι' αυτή την αγάπη...;
Σε ποιον θεό να θυσιάσω τριαντάφυλλα για να μπορώ να είμαι δική σου...;

Στο δικό σου έρωτα-θεό θυσία θα προσφέρω...
Μα όχι λουλούδια που νεκρά θα είναι σε λίγο...
Στο βωμό σου θ' αφήσω το κορμί μου...
Την τελευταία ανάσα μου θα σου χαρίσω...

Κράτα με λίγο ακόμα...
Τη διάσταση του χρόνου κανένας δε γνωρίζει...
Ισως το λίγο αιώνες είναι για μας...

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin