Πέμπτη 29 Ιανουαρίου 2009

Οι "Ρομπεν των φτωχών" τώρα και στο Ηράκλειο!!!


Μετά την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, τον Πειραιά και την Πάτρα σειρά είχε χθες και το Ηράκλειο για τη δράση των… Ρομπέν των φτωχών όπως τους έχουν ονομάσει.

Χθες το πρωί μία ομάδα τριάντα περίπου νεαρών ατόμων εισέβαλαν σε σούπερ-μάρκετ της εταιρείας Χαλκιαδάκης στη λεωφόρο Ιωνίας φορώντας κουκούλες και γάντια.

Άρχισαν να γεμίζουν με τρόφιμα, απορρυπαντικά, και διάφορα άλλα είδη τουλάχιστον τρία καρότσια αλλά και αρκετά καλάθια φωνάζοντας στο προσωπικό πως δεν θέλουν χρήματα και πως δεν θα πειράξουν κανέναν.

Η παρουσία τους αλλά και ο τρόπος με τον οποίο εισέβαλαν στο σούπερ-μάρκετ προκάλεσαν την έκπληξη και την ταραχή όχι μόνο στο προσωπικό άλλα και στους λιγοστούς πελάτες που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή μέσα στο κατάστημα.

Οι κινήσεις τους ήταν πάρα πολύ γρήγορες καθώς είχαν απλωθεί σε όλο το κατάστημα κατά ομάδες και γέμιζαν καλάθια και καρότσια με τρόφιμα. Ταυτόχρονα κάποιοι από αυτούς είχαν μείνει στο χώρο των ταμείων σταματώντας τη διευθύντρια όταν επιχείρησε να πάρει τηλέφωνο την αστυνομία.

Μέσα σε λίγα λεπτά αφού γέμισαν τα καρότσια, ένας από τους νεαρούς έχοντας μία σφυρίχτρα έδωσε το σύνθημα για την αναχώρησή τους από το σούπερ-μάρκετ. Οι νεαροί όπως μπήκαν έτσι και έφυγαν, πετώντας προκηρύξεις με τα αιτήματά τους και τους λόγους για τους οποίους προχώρησαν στη συγκεκριμένη ενέργεια.

Αντί να αρχίσουν να μοιράζουν τα τρόφιμα έξω από το σούπερ-μάρκετ, διένυσαν περίπου 150 μέτρα και κατέληξαν στη λαϊκή αγορά στην οδό Ανδρέα Μηλιώτη και άρχισαν να μοιράζουν τα τρόφιμα και τα υπόλοιπα είδη στον έκπληκτο κόσμο που διστακτικά έπαιρνε τα τρόφιμα που τους έδιναν. Το μοίρασμα των τροφίμων από τους νεαρούς κράτησε λίγα λεπτά με τον κόσμο να μιλά υπέρ των νεαρών για την ενέργεια που έκαναν.

Πάντως με τα φυλλάδια που πέταξαν οι νεαροί άφηναν να εννοηθεί πως ανάλογες κινήσεις θα γίνουν και στο μέλλον. Ένα επίσης στοιχείο που φάνηκε από την κίνηση των νεαρών ήταν πως είχαν μελετήσει πολύ καλά τις ενέργειές τους μιας και επέλεξαν ένα σούπερ-μάρκετ που σε μικρή απόσταση βρισκόταν σε εξέλιξη η λαϊκή αγορά.

Πηγή:εφημ."Τόλμη"

**Ευχαριστώ το φίλο busybee για το άρθρο**

Των Αστεριών τα Μονοπάτια...


Των αστεριών τα μονοπάτια αντικρίζω
όταν στα Μάτια σου κοιτάζω Ουρανέ
και δύναμη μου δίνεις να ελπίζω
πως όλα θε' ν' αλλάξουν κάποτε...

Οι μέρες σκοτεινές ξανά δε θα 'ναι
κι οι εφιάλτες μόνο παρελθόν,
στα πέλαγα, καράβι, θ' αρμενίζεις
μακριά απ' τις κατάρες των καιρών...

Ο κόσμος δε θα μοιάζει άλλο ξένος,
παραμυθένια κάθε Σου στιγμή,
ο Λόγος σου πυξίδα στις ερήμους,
ο Δρόμος θέλει Θάρρος και Πυγμή...

Στο βλέμμα μου φυλάω τη Μορφή σου,
στα στήθια μου Αγάπη δυνατή,
ποτέ μου δε θ' αφήσω να Σε πάρουν
του Χρόνου οι Εφιάλτες, οι φρικτοί...

Το δρόμο Σου κι εγώ θ' ακολουθήσω,
προστάτιδα του Ονείρου που ζητάς,
το Χέρι σου σφιχτά θα στο κρατήσω,
Μαζί να φτάσουμε εκεί που λαχταράς...

Δευτέρα 26 Ιανουαρίου 2009

Του Κήπου μας το Όνειρο...


Μέσα στην τσιμεντούπολη
προσμένει ακόμα ο Κήπος
δύο Καρδιές να ενωθούν
κι ένας να γίνει ο Χτύπος...

Βασιλικός και Γιασεμί,
μια Λεμονιά παρ' έκει,
ψίθυροι μέσα στη βουή
κι η Μοναξιά που στέκει...

Μαραζωμένα μοιάζουνε,
αργοπεθαίνουν τώρα,
γιατί αργεί να ξαναρθεί
τσ' αντάμωσης η Ώρα...

Δύσκολοι είναι οι καιροί
κι ο Θάνατος προσμένει,
μα σαν μιλήσει ο Έρωτας
ως κι ο Θεός σωπαίνει...

Αντέχει Φως μου η Ψυχή
της Μοίρας τη μανία
κι ας ζει καιρό, πολύ καιρό,
μέσα στην Αγωνία...

Είναι που Όνειρα βαστά
σφιχτα από το χέρι
προσμένοντάς τη τη Στιγμή
κοντά που θα σε Σε φέρει...

Κι ας τσάκισαν οι Πήγασοι
φτερά σε τοίχους πάνω,
έχω Ελπίδα ζωντανή
πληγές Σου για να γιάνω...

Μη Μου αργείς άλλο λοιπόν,
τα μάτια κλείσε τώρα,
ξανά για ν' ανταμώσουμε
στου Ονείρου μας τη χώρα...

Εκεί που όλοι θα γελούν
κι Ευτυχισμένοι θα 'ναι
κι οι Πήγασοι πολύ ψηλά
για πάντα θα πετάνε...

Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Μια νέα Αφετηρία...



Αναζητώντας του Ονείρου διαδρομές,
σε μονοπάτια σκοτεινά ήμουν χαμένη,
λίγη ζητούσα ζεστασιά μιας αγκαλιάς
να με λυτρώσει απ’ του Πόνου μου τη μέθη…

Ένα κορμί, που το τυλίξανε τα νέφη,
κρυφό αγρίμι, οπαδός της σιγαλιάς,
Θάνατος τώρα είναι ότι μ’ απομένει
για να ξεφύγω απ’ τις αλήθειες τις ωμές…

... ... ... ...

Κεφάλι σκύβω και το βλέμμα χαμηλώνω,
"Δεν ήμουν άξια να ζήσω τελικά...",
παγών’ η νύχτα κι η Σιωπή μου φέρνει δάκρυ
που σαν κυλάει μοιάζει, Θεέ μου, με φωτιά…

Πως να ξεχάσω τη γλυκιά σου τη Ματιά,
πλάι μου θέλησα να σ' έχω κι όχι αντίκρυ,
μοιάζουν τα Χάδια σου να είν' αερικά
κι εγώ παιδί που χίλιους Φόβους εκπληρώνω...

... ... ... ...

Θλίψη μεγάλη κι υποσχέσεων σωρεία,
"Σύντομα τ' Όνειρο θα βγει αληθινό...",
πράξεις μικρές μα έχουν τόση σημασία
που σαν Παράδεισο τις νιώθω τις στιγμές...

Έξω στον Κήπο ανθίζει πάλι ο μενεξές,
στα χείλη πάνω τα Φιλιά σου αμβροσία,
Φως απ' το βλέμμα σου, αστέρι αυγερινό,
κι εμείς, αντάμα, σε μια νέα Αφετηρία...

... ... ... ...

Τρίτη 13 Ιανουαρίου 2009

Στο δρόμο της ζωής



Λεωφορείο λυπημένο
στο δρόμο κυλάει της ζωής
και είναι πάντα φορτωμένο
με όνειρα και προσμονή.

Όνειρα που καταπίνει
ένα η κάθε στιγμή,
καθώς ότι λαχταράει
χάνεται στη διαδρομή.

Γι’ αυτό είναι λυπημένο
και πάντα μελαγχολικό,
όμως θα συνεχίσει να κυλάει
μέχρι δρόμο να βρει φωτεινό.

Θα συνεχίσει το ταξίδι
και ας είναι ακριβό
αφού κάτι ακόμα χάνει
σε κάθε χιλιόμετρο.

Λεωφορείο λυπημένο
μοιάζουμε τόσο εσύ κι εγώ,
και εγώ όλα τα έχω χάσει
μα το ταξίδι νοσταλγώ…

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2009

Υπάρχει Παράδεισος;

Ένα "μπράβο!" στο Μάνο για το παραπάνω video...

Να είσαι καλά Μάνο και πάντα δημιουργικός!!


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin