Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007

Είσαι το πριν και το μετά και το πάντα...

Η θάλασσα φωτιά θαρρώ πήρε...
Την ώρα εκείνη που το σώμα σου γινόταν δικό μου...
Πόσες φορές δεν το ζήτησα...
Πόσες φορές μου το αρνήθηκες...
Μα είσαι εδώ...
Κι είναι το μόνο που μετράει...
Ποιο παρελθόν καθορίζει το μέλλον...
Ποιο παρόν σου δείχνει τον παράδεισο...
Είσαι το πριν...
Και το μετά και το πάντα...
Είσαι το τώρα...
Κράτα με...

1 σχόλιο:

Νικόλ@ς είπε...

Σε κρατάω...μην τ αφήσεις, όσο σε κρατάω


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin