Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Της καρδιάς μου βασιλιάς...

Παρασύρθηκα κι απόψε…
Σ’ ένα αγνάντεμα μοναδικό…

Τα άστρα κοιτώ…
Και το φεγγάρι…
Σκοτάδι γύρω…
Μα δε σβήνει το φως τους…

Διάχυτο στην πλάση είναι…
Σαν τη μορφή σου…
Διάχυτη στα όνειρά μου εκείνη…
Σφραγίδα ανεξίτηλη σε κάθε κύτταρό μου…

Της καρδιάς μου βασιλιάς εσύ…
Παντοτινή υπήκοος εγώ…
Του πόθου που μέσα μου γεννάς…

Τα μάτια κλείνω…
Αφήνομαι…
Μπροστά σου τη ζωή μου απλώνω…
Χαρίζομαι…
Δική σου…
Για όσο η επιθυμία σου προστάζει…

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin