Φεύγω λοιπόν...

Κλείνω τα μάτια…
Η μορφή σου το σκοτάδι έσκισε…
Σε θυμάμαι…
Στο πλευρό μου…
Ήρεμος…
Γητευτής ονείρων…

Πλησιάζει η ώρα…
Ο χρόνος μας τελείωσε…
Ξανά…
Σειρά μου να σ’ αφήσω…

“Και πώς να σ’ αποχωριστώ
Και πώς να σου μακρύνω…”

Απεγνωσμένες οι αισθήσεις…
Αναμνήσεις συλλέγουν…
Μυρίζω…
Αφουγκράζομαι…
Γεύομαι…
Κοιτώ…
Αισθάνομαι…

Έμπνευση το κορμί σου στων δαχτύλων μου τις άκρες…
Ζωγραφιά η μορφή σου στο βλέμμα μου…
Σταγόνες έρωτα στο μέτωπό σου…
Τη γεύση τους στα χείλη μου κρατώ…
Της ανάσας σου ο ήχος μουσική…
Ευωδιά ονείρου το άρωμά σου…

“Και πώς να ζήσω δίχως σου
Τον ξορισμό εκείνο…”

Φεύγω λοιπόν…
Στοιβαγμένες μέσα μου οι μνήμες…
Άλυτος κόμπος η ψυχή…
Δε το μπορώ…
Δε το αντέχω…
Απ’ τα ψηλά στα χαμηλά και πάλι…

Φεύγω λοιπόν…
Δε θ’ αργήσω καρδιά μου…
Σύντομα…