Τίποτα και όλα...

Τσακισμένα φτερά…
Πληγές που αιμορραγούν…
Κι όνειρα που δεν τολμούν αληθινά να γίνουν…

Ο ήλιος ν’ ανατείλει δεν πρόλαβε…
Στο σκοτάδι μεγάλωσα…
Και δεν το φοβάμαι…

Ήλιος φωτεινός, μπροστά μου πρόβαλλες…
Τι κι αν πιστεύεις σκοτεινός πως είσαι…
Εγώ τη φωτιά σου ένιωσα…

Υγρό πυρ στις φλέβες σου κυλά…
Υγρό πυρ που στο κορμί μου έσταξες…
Και μ’ έκαψες…

Φτερά που επιθυμούν ν’ ανοίξουν…
Πληγές που επουλώνονται…
Κι όνειρα που ξεθάρρεψαν και ζουν…

Εσύ είσαι το όνειρο…
Εκείνο που τολμώ να ονειρευτώ…
Κι η μόνη αλήθεια που γνωρίζω…

Εσύ είσαι η ζωή…
Κι ο έρωτας…
Κι ο πόνος…

Εσύ είσαι η στιγμή…
Κι η διάρκεια…
Κι ο χρόνος…

Εσύ…
Εγώ…
Εμείς…

Τίποτα και όλα…
Εδώ και πουθενά…
Ποτέ… μα και για πάντα…