Δε θα χαθώ απόψε...

Πονάει η νύχτα μάτια μου…
Πονάει σαν το σκοτάδι νιώθω ν’ αγγίζει το κορμί μου…
Ένα κορμί που της ζωής την ομορφιά στο πλάι σου γνώρισε…

Και να ξεχάσει δε μπορεί…

Τις νύχτες που το σκοτάδι σύμμαχος ήταν…
Σε ταξίδια δίχως τέλος…
Νύχτες στολισμένες όνειρα…
Ώρες ατέλειωτες που κύλησαν γοργά…
Κι αναμνήσεις έγιναν…
Ενός ονείρου δέσμιου του χρόνου που απλόχερα μας κλέβουν…

Αδυσώπητος ο χρόνος μάτια μου…
Μα σ’ αγαπώ…
Δε θα χαθώ απόψε…
Στης ανάσας σου τη φλόγα τους φόβους μου θα κάψω…
Και το σκοτάδι θα χαθεί…

Ακόμα μια φορά…
Ακόμα ένα ξημέρωμα…

Εκεί βρίσκεσαι…
Κι εγώ εδώ…
Δίπλα σου…
Μέσα σου…
Πάντα…