Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2008

Εδώ σε θέλω καρδιά μου...

Δεν είναι του χειμώνα η παγωνιά που με τρομάζει…
Της συννεφιάς το σκότος να μ’ αγγίξει δε μπορεί…
Της απουσίας σου το ρίγος το κορμί μου τυραννά…
Με βασανίζει αλύπητα…
Δίχως έλεος κανένα…

Δεν αρκούν τα δάκρυα κοντά μου για να σ’ έχω…
Μόνη λοιπόν κι απόψε…
Αγκαλιά με μια σου αντανάκλαση…
Εδώ σε θέλω καρδιά μου…
Εδώ σε θέλω…
Κοντά μου…

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin