Τετάρτη 13 Φεβρουαρίου 2008

Δε θα γράψω για μένα απόψε..




Δε θα γράψω για μένα απόψε..
Όσα νιώθω δεν αξίζει να διαβάσεις..
Σκοτάδι με τυλίγει απόψε..
Μην πλησιάζεις..
Δεν αξίζει να χαθείς..

Δεν έχει φεγγάρι ούτ’ αστέρια απόψε..
Χαμένο το φως..
Έρημο και σκοτεινό το μονοπάτι της ψυχής..
Μην το ακολουθήσεις απόψε..
Πουθενά δε θα σε βγάλει..

Δε θα γράψω για μένα απόψε..
Για σένα να μιλήσω θέλω..
Που ζωντανή στο πλάι σου αισθάνομαι..
Που ευτυχία ποτίζεις την ψυχή μου..
Σ’ αγαπώ..

Μόνη σε μιαν άκρη βρίσκομαι..
Παρατηρώ τη ζωή που χάνεται..
Να τρέξω θέλω..
Να τη φτάσω..
Δε μπορώ..
Σ’ αγαπώ..

Μα είσαι μακριά μου..
Το χέρι απλώνω..
Δε σε φτάνω..
Λίγο φως απ’ το βλέμμα σου γυρεύω..
Τα μάτια μην κλείνεις..
Φοβάμαι..

Στο βλέμμα σου να χαθώ θέλω..
Να ζήσω στο άγγιγμά σου..
Στη φωτιά σου να καώ..
Τα μάτια μην κλείνεις..
Φοβάμαι..

Μα, κι αν απόψε ο φόβος κυρίαρχος είναι, ξέρω..
Δε θ’ αντέξει..
Δε θ’ αντέξει της αγάπης αντίπαλος να είναι..
Δε θ’ αντέξει το φως της ψυχής σου..

Το χέρι απλώνω να σε φτάσω..
Ξανά κοντά μου είσαι..

Δε θα γράψω για μένα απόψε..

Σ’ αγαπώ..
Δε φοβάμαι..

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin