Θεέ μου, πόσο σ' αγάπησα...
Χθες τέλειωσες τον ουρανό σου...
Κι έτρεξες να μου τον δείξεις...
Σαν ζωγραφιά μικρού παιδιού ήταν...
Γεμάτη χρώματα κι αγάπη...
Στάλες βροχή γέμισαν τα μάτια μου...
Κύλησε ένα δάκρυ...
Με ποτάμι έμοιαζε...
Ζήτησες να χαθείς μέσα του βαθιά...
Καταφύγιο η αγκαλιά σου...
Δέχθηκες να με προστατεύσεις...
Απ' το ψέμα...
Απ' την αλήθεια...
Κοίτα με τώρα...
Άγγιξέ με...
Πάρε με να πετάξουμε μαζί...
Θεέ μου, πόσο σ' αγάπησα!...
Ανάσα μου...
Κι έτρεξες να μου τον δείξεις...
Σαν ζωγραφιά μικρού παιδιού ήταν...
Γεμάτη χρώματα κι αγάπη...
Στάλες βροχή γέμισαν τα μάτια μου...
Κύλησε ένα δάκρυ...
Με ποτάμι έμοιαζε...
Ζήτησες να χαθείς μέσα του βαθιά...
Καταφύγιο η αγκαλιά σου...
Δέχθηκες να με προστατεύσεις...
Απ' το ψέμα...
Απ' την αλήθεια...
Κοίτα με τώρα...
Άγγιξέ με...
Πάρε με να πετάξουμε μαζί...
Θεέ μου, πόσο σ' αγάπησα!...
Ανάσα μου...
4 σχόλια:
Eyxomai nai einai mono ena ar8raki...ki oxi na egine...GAMATO m arese...
Filia Maria mou
Τι ακριβώς εύχεσαι να μην έγινε Νικόλα; Το δάκρυ να υποθέσω; Για δάκρυ συγκίνησης, χαράς, ολοκλήρωσης μιλάω... Δε θα ήθελες να το νιώσεις κάποτε αυτό το συναίσθημα; Εγώ θα ήθελα πάντως πάρα πολύ...
Καλημέρα Νικόλα μου...
ομορφο!!
Καλησπέρα soul...
Να είσαι καλά...
Δημοσίευση σχολίου