Παρασκευή 18 Μαΐου 2007

Σε ξέχασα...

Ένα κομμάτι του φίλου μου soul...
Να είσαι καλά φιλαράκι μου...


Κρύβονται...


Κουρασμένες κραυγές πίσω απ' τη σιωπή...
Δεν τις άκουσε ποτέ κανείς...
Μα παρέμειναν σαν σκέψεις που λακτίζουν το σώμα την ανατολή...

Έχουμε το ίδιο όνειρο θυμάσαι...;

Προσπάθησα να κρατήσω μια υπόσχεση...
Απότομα ξύπνησα και λίγο αργότερα ξέχασα...
Ξέρω πως δεν θυμάμαι...

Θυμήσου γαμώτο...!

Πέρασε κι αυτή η μέρα...
Ίσως οταν κοιμηθώ να θυμηθώ...
Ναι, σίγουρα θα θυμηθώ...

Πρόσωπα γεμίζουν τον ανήσυχο ύπνο μου και οι φωνές...
Περπατάω μόνος...
Τους ακούω...
Τους νιώθω γύρω μου...
Βλέπω τις σκιές...
Βλέπω τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις...
Δαίμονες στου ανθρώπου την άγνοια...

Επιθυμία του φεγγαριού ένας τρελός χορός...
Στάλλες χιόνια...
Χρόνια επτά...
Κραυγές...

Τα πόσα πέρασα ξέχασα...
Βουβές προσωπογραφίες...
Θυμάμαι τί ξέχασα κι απότομα ξυπνάω...

Ιδρωμένος ξανά...
Με καλύπτει ένα όμορφο συναίσθημα...
Κάτι λείπει...
Όμως δε θυμάμαι τι...!
Δεν έχει σημασία...
Νιώθω υπέροχα...
Όσο περνάει η μέρα η ανάγκη να θυμηθώ μεγαλώνει...

MA ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ...
.....

ΕΣΕΝΑ ΕΑΥΤΕ ΜΟΥ...
.....

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin