Μια πνοή...

Σε μια αφηρημένη μου πνοή, τραγικά τυλίγεται γύρω της όλη μου η ζωή, μοιάζουν τα όνειρά μας σαν δυο σταγόνες νερό, το μονοπάτι μας διαφορετικό, μοναχικό, μοναδικό, ολόιδιο, μα αλλάζει το σκηνικό, ηθοποιός, και άλλα ρούχα φορώ, διαφορά ψυχής με ψυχή, γνώρισα την ψυχή μου και θέλησα να χαθεί για πάντα, στο κενό πέφτω θα με πιάσεις; Έτσι μου είπα μια φορά και έναν καιρό, το έκανα παραμύθι και ταξίδεψα εκεί που κούρνιασαν οι μοναχικοί λύκοι, αυθόρμητα, ποτέ στημμένα, ανοίγω ψυχολογικά κενά, όλοι έχουμε απωθημένα, προσπάθησα να κλέψω απ' τον ήλιο φως, κάηκα δυστυχώς, ήμουνα μόνος, έτσι σκέφτηκα αλλιώς, κρύφτηκα στη νύχτα και εκείνη με αγκάλιασε, κάτι μέσα μου αγάλλιασε, μα στο τέλος της μέρας μόνο μου με ΑΦΗΣΕ!!!!!!!!!!!