Πως είναι δυνατό να ξεχάσω...
Πως είναι δυνατό να ξεχάσω...
Φιλιά που έκαψαν τη σάρκα μου...
Ανάσες που ζωή μου έδωσαν...
Μάτια που το σκοτάδι μου φώτισαν...
Ποτέ δε θα ξεχάσω...
Μα δε θα περιμένεις...
Το γνωρίζω...
Ενοχές δε μπορώ να αποκτήσω...
Προσπάθησα να υπερβώ τη μοίρα μου...
Τις προσδοκίες σου όμως πώς ν' αγγίξω...
Φεύγεις μακριά μου...
Το βλέπω...
Το ακούω στον ήχο της φωνής σου...
Δε θα σ' εμποδίσω...
Γιατί σ' αγαπώ ελεύθερο...
Γιατί αν πραγματικά μ' αγάπησες...
Ίσως κάποτε επιστρέψεις...
Το αίμα παγώνει στην αίσθηση της φυγής σου...
Τα μάτια θα κλείσω να μη δω που φεύγεις...
Σ' αγαπώ, μην το ξεχνάς...
Ανάσα μου...
1 σχόλιο:
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια του έρωτα....
Δημοσίευση σχολίου