Οι μέρες περνούν βιαστικά...
Ο χρόνος πίσω δε γυρίζει...
Το παρελθόν ποτέ δε θ' αλλάξει...
Και το μέλλον άγνωστο σε όλους...
Το μόνο που απομένει είναι το παρόν...
Το τώρα...
Και θέλω να το ζήσω...
Με όλη μου τη δύναμη...
Καλό μήνα...
ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...
Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...
1 σχόλιο:
Καλό μήνα...έστω κι αργοπορημένα
Δημοσίευση σχολίου