Φονιάς του χρόνου...

Καλοκαίρι ήταν χθες και τώρα σα να χειμώνιασε και πάλι απ' την αρχή...

Και φέρνει μια μικρή μελαγχολία μέσα μου αυτή η σκοτεινιά του ουρανού...
Θα 'θελα να υπήρχε κάποιος να μπορώ να του μιλήσω...
Να ξεχαστώ λιγάκι...
Δυστυχώς κανείς...
Κι έτσι η μοναξιά, και πάλι, μόνη συντροφιά μου...
Κι αφού κανένας δεν υπάρχει να μιλήσω θα ξεσπάσω σε μια οθόνη κι ένα πληκτρολόγιο...
Κάτι θα βρεθεί να κάνω κι εγώ...
Να "σκοτώσω" την ώρα μου...
Το ερώτημα αυτή τη στιγμή είναι "τι;"...
Έλα ντε, τι...;
.......