Ζεις μέσα μου...

Μια λάμψη έγινα...
Φώτισα το κορμί σου...
Χρόνια τώρα το κρατούσες στο σκοτάδι...
Να κρύβεσαι απ' τα όνειρα...
Ζέστανα την ψυχή σου...
Για λίγο έστω...

Ήθελες μακριά να με κρατήσεις...
Τραβώντας κουρτίνες μπρος στα μάτια σου...
Μα κάηκαν κι αυτές...
Η καρδιά σου έγινε δική μου...

Στους χτύπους, που τα στήθη μας πάλλουν, αγκαλιά χορέψαμε...
Στους ουρανούς, που έπαψαν σκοτεινοί να είναι, πετάξαμε...
Στον Έρωτα, που είχαμε ξεχάσει πως είναι, παραδοθήκαμε...

Δική σου ήμουν πάντα...
Τώρα το καταλάβα...
Σε σένα παραδίδω όλα μου τα κύτταρα...
Στα χέρια σου απλώνω το κορμί μου...
Μέσα μου κρύψου...
Υγρά φιλιά να σημαδέψουν τη ζωή μου...
Για λίγο έστω...

Αναστήθηκα στο μεγαλείο της ένωσης μας...
Προσευχήθηκα στο νέο μου Θεό...
Μ' ένα φιλί στην εικόνα σου...
Που κάθε μέρα τ' ακροδάχτυλά μου αγγίζουν...
Χαραγμένη για πάντα η μορφή σου στη μνήμη της αφής...
Καρφωμένος για πάντα εσύ σε κάθε κομμάτι της ύπαρξής μου...

Σωπαίνω τώρα...
Δε μιλώ...
Ζω μέσα σου...
Κι εσύ...
Ζεις μέσα μου...

Ανάσα μου...