Η φώτο...ο τίτλος μου

Χμμμ..καλημέρα κι απέ με...

Συνηθισμένη ώρα για εμένα, 4 κ 43 εδώ, πάνω που ίσα-ίσα ξημερώνει...ο καιρός χάλι μαύρο, βροχή και κρύο. ΔΕ σας ζηλεύω καθόλου! ίσα-ίσα χαίρομαι κιόλας, για να ΜΗΝ σας ζηλεύω!...Είμαι στη δουλειά..είναι η τέταρτη μέρα στη σειρά (βράδυ δλδ), και σήμερα νιώθω πιο ξεκούραστος από ποτέ...

Πήρα ανάσες τρελές, πήρα πνοές ζωής, πήρα το κουράγιο, κατάπια τις πίκρες μου κι είπα να επιστρέψω....Η ζωή είναι περίεργη σε φάσεις, και προπαντώς άδικη. Πάντα θα υπάρξει μια στιγμή που θα σου απομακρύνει κάτι που αγαπάς...Βέβαια, όσο και να στο πάρει μακριά, πάλι θα σ αγαπώ...Έψαχνα όλη την εβδομάδα να βρω μια θεραπεία, ένα φάρμακο...το είχα μπροστά μου, αλλά δεν το έπαιρνα...δεν είναι μαλακία?...είναι, δεν είναι, δεν κάνεις πάντα αυτό που κάνει καλό..ή μάλλον, αργείς μέχρι να το κάνεις..

Ίσως μάλλον έπρεπε, να μπω εδώ μέσα....τώρα Μαρία μου, γεια σου...για λίγο έλειψα κι ήρθα να μείνω πάλι, σπίτι...

Ν.