Λευκή σελίδα
Λευκή σελίδα το μυαλό ένας χάρτινος κόσμος, σε ένιωσα πριν νιώσεις ότι είμαι μόνος, μαριονέτα εγώ, άνθρωπος εσύ που σε ψυχαγωγώ, τα νήματα μου κουνάς,υποκλίνομαι, σε χαιρετώ, παίζεις μαζί μου, με κοιτάς, δίπλα σου πάντα με κρατάς, με παίρνεις μαζί σου όπου και αν πας, όλο τον κόσμο τριγυρνάμε και δε φοβάμαι, μακάρι για πάντα να γελάς, δε θυμάμαι το λόγο που με ξέχασες, κάποτε μου είπες Μ' ΑΓΑΠΑΣ όμως δεν ταιριάζει σε μένα το Σ' ΑΓΑΠΩ, σκονισμένο το ράφι που ξαποστάζω, σε κοιτάζω εδώ και καιρό, γκρίζωσαν τα πάντα, ρυτίδες κάλυψαν το χαρούμενο πρόσωπο, πίσω απ' την άχνη της υγρασίας προσπαθώ να το βρω, πόσο θα 'θελα για μια φορά να το αγγίξω, μια τελευταία φορά, τον κόσμο στα χέρια σου κάνε με να γυρίσω, του παλιάτσου τα ρούχα με χρώμα άσε με να ξαναγεμίσω, ένα Σ' ΑΓΑΠΩ που τόσο θέλω μα δε μπορώ να στο ψιθυρίσω, μια τελευταία παράσταση σου ζητώ και μετα άσε με, άψυχο ξύλο είμαι, θα σαπίσω, η φύση με έφτιαξε και σε αυτήν θα γυρίσω.......Ένας άσημος θεατρίνος........
2 σχόλια:
''...αψυχο ξυλο ειμαι θα σαπισω...''...τίποτα δε σαπίζει έτσι...σαπίζει όμως, όταν θάβεται. ΜΗ τη θάψεις ποτέ, Σ ΑΓΑΠΑ
...σε κοιτάζω εδώ και καιρό, γκρίζωσαν τα πάντα, ρυτίδες κάλυψαν το χαρούμενο πρόσωπο, πίσω απ' την άχνη της υγρασίας προσπαθώ να το βρω, πόσο θα 'θελα για μια φορά να το αγγίξω, μια τελευταία φορά
Πολύ όμορφο Βαγγέλη...
Δημοσίευση σχολίου