Παρασκευή 11 Μαΐου 2007

Στην αγκαλιά σου ζητώ να ξεψυχήσω...


Έκλεισα τα μάτια...
Ένα όνειρο αναζητώντας...

Μια πνοή ζωής...

Η μορφή σου συντροφιά μου...
Η φωνή σου γλυκό νανούρισμα...
Το χάδι σου μεταξένιο σκέπασμα...

Νότες πλυμμήρισαν το δωμάτιο...
Ένα δισκάκι που για σένα κάποτε έφτιαξα...
Βυθίστηκα σε μια αγκαλιά τραγούδια...


Μην ξημερώσει τώρα εύχομαι...

Ποτέ να μην ξυπνήσω...
Στην αγκαλιά σου ζητώ να ξεψυχήσω...


Ανάσα μου...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ελευθερος σαν λυκος
υπεροχο :worship:

mantinada είπε...

Σκλαβωμένη φίλε μου...


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin