Κυριακή 30 Μαρτίου 2008

Δεν είμαι εγώ...

Ένα ρολόι κοιτώ...
Δευτερόλεπτα μετράει...
Ώρες...
Μέρες...

Πάει μήνας που δε σ' έχω δει...
Πάει μήνας που δε σ' έχω αγγίξει...

Έπρεπε να 'σαι εδώ απόψε...
Όταν στα δάκρυα πνιγόμουν το 'χες πει...
Θα έρθω...
Και σε περίμενα...
Μάταια όμως...

Πως να αντέξω το σκοτάδι απόψε;
Πως να δεχθώ την απουσία σου;

Ένα αστέρι τον ουρανό σου φωτίζει...
Αχνό φως...
Μελαγχολικό...
Λάμψη απ' τα μάτια μου το 'ντυσα...
Και στο 'στειλα...

Δεν είμαι εγώ εκείνη που πλάι σου βρίσκεται...
Δεν είμαι εγώ εκείνη που χαμόγελα σκορπάει στο διάβα σου...
Δεν είμαι εγώ...

Δεν κατέχω του μέλλοντος τη γνώση...
Ποια είμαι δε γνωρίζω...
Ένα στοιχείο μόνο θα σου δώσω...
Σ' αγαπάω...

Κι είμαι εδώ...

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin