Δε το μπορεί η νύχτα μακριά σου να περάσει..

Έξω λυσσομανάει ο άνεμος..
Μέσα η παγωνιά ως το κόκκαλο φτάνει και σα να το τρυπάει αισθάνομαι..
Παρηγοριά μου μόνη η σκέψη σου..
Αναμνήσεις στιγμών που στο πλάι σου έζησα..
Σαν σε όνειρο άπιαστο..
Και μια φωτογραφία σου..
Τ’ όνειρο ζωντανό να κρατάει..
Της μοναξιάς τον τρόμο να ξορκίζει..
Δύναμη ν’ αντλεί εκεί που πίστευα πως άλλη πια δεν έχω..

Δίχως την ανάσα σου ν’ αναπνεύσω προσπαθώ..
Ώρες αμέτρητες..
Ασφυκτιώντας..
Ως το ξημέρωμα να ‘ρθει..
Της ερημιάς τους εφιάλτες για λίγο να λυτρώσει..
Κι ύστερα πάλι απ’ την αρχή..
Σ’ έναν αγώνα άνισο..
Μ’ αντίπαλο το χρόνο..

Δε το μπορεί η νύχτα μακριά σου να περάσει..