Κυριακή 3 Ιουνίου 2007

Ψυχή μου...



Έπεσε κι απόψε η σκοτεινιά...
Όνειρα τώρα να κάνω μπορώ...
Ένα βλέμμα...
Έν' άγγιγμα...
Μια ανάσα...

Χρόνια μοναξιάς εκείνα που βάδισα...
Στάλες χειμώνα κυλούν στα μάτια μου...
Άνεμος ψυχρός ο χρόνος...
Φυσάει...
Κι είν' η πνοή σου που σαρώνει τη σκέψη μου...

Δεν ωφελεί ποιος είσαι να ψάξω...
Ανώφελο να δοκιμάσεις να με μάθεις...
Στις ψυχής μου τις χορδές θα συνθέσεις απόψε...
Μελωδία ερωτική....
Τίποτ' άλλο ν' ανακαλύψεις δε θα μείνει...

Και τώρα την ανάσα σου να νιώσω θέλω...
Να ξεσηκώνει τις αισθήσεις μου...
Ένα φιλί σου να σημαδέψει το κορμί μου...
Κι ένα σου βλέμμα...
Την ερημιά μου να φωτίσει...

Τ' όνομά σου να μου πεις
δε θέλω ...
Καιρό πολύ νιώθω να σε ξέρω...
Σε πρωταντίκρυσα σ' ένα καθρέπτη...
Γεννήθηκες όταν γεννήθηκα...
Θα ζεις όσο αντέχω να ελπίζω...

Αίμα μου είσαι...
Καυτό στις φλέβες μου που ρέει...
Οξυγόνο...
Ζωή απλόχερα που μου χαρίζει...
Εσύ είσαι, μάθε το...

Ψυχή μου...


3 σχόλια:

soul είπε...

δωσε μου ενα οπλο και μια σφαιρα
και την μοναξια παρηγορια

Ανώνυμος είπε...

Πονάω εκεί που θ' ακουμπούσε
η κάνη του περίστροφου.....
Πονάω εκεί που σε σκέφτομαι....

Νικόλ@ς είπε...

Egw pali to diavasa kai...dakrysa Maria


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin