Ένας ήρωας απόψε πεθαίνει

Η ώρα περνάει, τα μάτια δεν κλείνουν
ένας ήρωας απόψε πεθαίνει...
Άσε η νύχτα να γίνει δάκρυ και το δάκρυ φως
το σώμα γη και η ψυχή ουρανός....
Η αράχνη γνέθει τον ιστό της,
οι αμαρτωλές σκέψεις δολοφόνοι της νύχτας,
μακάβρια τελετουργία από αφύσικους θεατρίνους,
κανείς δε θέλησε να αλλάξει τον κόσμο,
πέσαν αμαχητί, έσκυψαν το κεφάλι,
ο ήρωας πλέον δε γελάει..
Με ήχους βροχής, σα νότες εμπλουτισμένες από μέθη,
κρεμασμένη η ανάσα που τώρα πέφτει,
σβηνει, έγινε η ανάσα θηλειά που τώρα πια σε πνίγει,
ο χτύπος της καρδιάς ανάποδα το χρόνο μετρά,
ο ήρωας έφυγε παντοτινά...
Τα ένοχα όνειρα με βρήκαν εντός, γι' αυτό σιγοτραγουδάω,
η καρδιά έγινε κάστρο από νάρκισο τυλιγμένη,
γεμάτη πεύκα σκοτεινά και ομίχλη καλυμένη,

ΕΝΑΣ ΗΡΩΑΣ ΑΠΟΨΕ ΠΕΘΑΙΝΕΙ...