Τρίτη 26 Ιουνίου 2007

Ερωτόκριτος

Μερικοί άνθρωποι είναι απλά καταδικασμένοι να ακολουθούν τη μοίρα τους......Οι πίκρες που τρώνε, αχ υπερτερούν τα καλά που τους έχουν τύχει...

..και λες σε φάση: ''με μένα τι θα γίνει Θεέ μου...θα δω άσπρη μέρα?..''

..ξέρεις τι ωραία που είναι όταν κοιμάσαι? όλα μοιάζουν, φαντάζουν, είναι ονειρικά, γαλήνια, τόσο ήρεμα...είναι ένας μικρός Παράδεισος..κι η ζωή είναι ο Παράδεισος μας όμως απ την άλλη μεριά..Και τι είναι ευτυχισμένος άνθρωπος δλδ?..ποιος είναι ευτιχισμένος?..ο Παππούς μου ίσως...πονάει κι αυτός όμως τώρα (γεράματα).....ένας πεθαμένος ίσως,μάλλον δλδ...αφού δε νιώθει κάτι, τα ζησε όλα, τα κανε όλα....πάλι δε ξέρω γιατί εγώ δεν τα έχω ζήσει όλα...

Ακούω ένα τραγούδι που μ ανατριχιάζει στην κυριολεξία...κι είμαι χάλια..Όχι απ το κομμάτι όμως....Αγορίνα μου, μερικά πράγματα έτσι είναι...αλλά κάποια στιγμή, όλα θα γίνουν ρόδινα eventually....

Μιχάλης Τζουγανάκης & Σοφία Παπάζογλου - Ερωτόκριτος

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin