Κυριακή 3 Ιουνίου 2007

Άσε με μόνο μου εκεί...



Άσε με μόνο μου εκεί..
που οι λέξεις δεν έχουν σημασία
εκεί που τα όνειρα φοβήθηκαν την οχλαγωγία..
Ναυαγός που χάνεται σαν τσιγάρου καπνός
στης καρδιάς την φουρτούνα..
Μικρό παιδί τρέμεις στη σκέψη του μπαμπούλα
η αγάπη έγινε εφιάλτης..
Ο εφιάλτης σκιές και οι σκιές μονοπάτι ζωής..
Γεράκια υπό αιχμαλωσία σπάνε τα φτερά τους..
Χάθηκε η θέληση να πετάξουν ψηλά
ψιθυρίζω λέξεις ν' αποκτήσουν σημασία...
Όμως ο πόνος έγινε γλυκιά επιθυμία..
Στου δρόμου τα χαρακτηριστικά ελεύθερος τρέχω..
Σε μια γωνιά παγωμένος, χαμένος, θλιμένος,
σε κουρέλια κομμένος, ερωτευμένος
μα δεν έχω καμιά αγάπη..


ΑΣΕ ΜΕ ΜΟΝΟ ΜΟΥ ΕΚΕΙ.....

1 σχόλιο:

mantinada είπε...

Έχεις όμως ένα τρόπο, βρε παιδί μου...
Με εκπλήσσεις συνεχώς και πάντα ευχάριστα...
Την καλημέρα μου!


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin