Πάλι βρέχει...

Πάλι βρέχει…
Της καταιγίδας οι κραυγές πόνο σταλάζουν μέσα μου…
Η μοναξιά που μου ‘λαχε ξανά με τυραννάει…

Όνειρα που μ’ ανοιχτά τα μάτια κάνω…
Εφιάλτες που τον ύπνο βασανίζουν…
Την απουσία δε μπορώ ν’ αντέξω…

Στης αγκαλιάς σου τη φωτιά αφέθηκα…
Στη φλόγα της ξαναγεννήθηκα…
Σ’ ένα παράδεισο μαζί σου πέταξα…

Αγγελικά φτερά κρυμμένα στην ψυχή σου…
Σύννεφο λευκό τυλίγει το κορμί σου…
Κι εγώ, χαμένη στη μορφή σου…

Δε μιλώ πια…
Τη σιωπή μου σου χάρισα…
Εκείνη που ανάγκη έχεις…

Δε διεκδικώ πια…
Σε μια γωνιά θα περιμένω…
Να με λυτρώσεις…

Όταν τα όνειρα κουράγιο θ’ αποκτήσουν…
Όταν η δύναμη θα μας δοθεί…
Φως θα γενεί το κάθε μας σκοτάδι…

Θα περιμένω…
Ένα χαμόγελο…
Μια λέξη…

Ένα φιλί…
Μια αγκαλιά…
Θα περιμένω…

Την ψυχή μου παραδίδω στα χέρια σου…
Το πνεύμα μου δικό σου πάντα…
Κι όλα τα όνειρα χαλάλι σ’ εσένα που λατρεύω…

Πάλι βρέχει…
Σ’ αγαπώ…