…σε ξέρει ετούτο το κορμί
το χεις πελεκημένο,
με το σκληρό το χώμα σου
το χεις αναθρεμμένο.
…σε ξέρει ετούτη η ψυχή
πνοή της έχεις δώσει,
από παιδί τη φλόγα σου
μέσα της έχει νοιώσει.
…σε ξέρει ετούτη η καρδιά
το αίμα που σ’ έχει ποτίσει,
βαθιά μέσα στις φλέβες της
θα ρέει μέχρι να σβήσει.
Με αίμα, χώμα και φωτιά
η Κρήτη μας σμιλεύει
και μ’ ένα γλυκό μάνας φιλί,
κορμί, καρδιά μα και ψυχή
στο χρόνο σημαδεύει.
ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...
Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...
1 σχόλιο:
"Θεέ μου γιατί δεν έκαμες
μια Κρήτη παραπάνω
στη μια να είμαι όντε ζω
στη άλλη όντε ποθάνω "
(Η μαντινάδα είναι από το www.vagelis.gr και αναρτήθηκε από το μέλος DIOMATARHS στις 10-07-2006 http://www.vagelis.gr/modules.php?name=News&file=categories&op=newindex&catid=7&pagenum=3 )
Το αγαπάμε το νησί μας Δημήτρη και του αξίζει γιατί δεν είναι μόνο πιστόλια και χορταράκια "μαγικά"..
Ποίηση είναι σε κάθε γωνιά της, γεμάτη από ανθρώπους με ταλέντο, μεράκι και καρδιά μάλαμα..
Δημοσίευση σχολίου