Πέμπτη 10 Απριλίου 2008

Μία αγάπης αγκαλιά



Ας δακρύσω κι ας πονέσω,
δεν με νοιάζει…ας χαθώ,
μια αγκαλιά αρκεί να ζήσω
στης αγάπης τον ρυθμό.

Δύο σώματα ενωμένα
σε αργό, γλυκό σκοπό,
που θα ‘χουν πλέον ξεπεράσει
κάθε τι το φυσικό.

Κάθε σκέψη να καλύψει
άρωμα μεθυστικό,
και ο κόσμος, προς τιμή τους,
να σταματήσει να γυρίζει
για ένα αιώνιο λεπτό.

Τα όνειρα να σταματήσουν
από τη ζήλια τους χλωμά,
όταν άξαφνα θα δούνε
μέσα στο ευλογημένο σύμπαν
πως υπάρχουν δημιουργίες
από αυτά πιο μαγικά.

Τα παραμύθια να ντραπούνε
και να νοιώσουνε μικρά,
ο μύθος τους όταν θα δούνε,
θεέ μου πόσο ωχριά,
όταν δίπλα θα σταθούνε
σε μια αγάπης αγκαλιά.

Μια αγκαλιά αρκεί να ζήσω
στης αγάπης το ρυθμό,
και μετά ας χαθώ…ας σβήσω,
τον θεό θα προσκυνήσω
και νοιώθοντας ευλογημένος
θα του πω…
”Σ’ ευχαριστώ.”

1 σχόλιο:

mantinada είπε...

Πολύ το χαίρομαι όταν βλέπω κομμάτια σαν κι αυτό στη σελιδούλα μας "Δράκε".. Και λέω "σελιδούλα μας" γιατί πλέον η σελίδα αυτή δεν ανήκει σ' εμένα μόνο αλλά και σε όλους εσάς που μοιράζεστε μαζί μου τα όσα συναισθήματα γεμίζουν την ψυχή σας..
Να είσαι καλά φιλαράκι μου,
φιλιά!


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin