Μία αγάπης αγκαλιά

Ας δακρύσω κι ας πονέσω,
δεν με νοιάζει…ας χαθώ,
μια αγκαλιά αρκεί να ζήσω
στης αγάπης τον ρυθμό.

Δύο σώματα ενωμένα
σε αργό, γλυκό σκοπό,
που θα ‘χουν πλέον ξεπεράσει
κάθε τι το φυσικό.

Κάθε σκέψη να καλύψει
άρωμα μεθυστικό,
και ο κόσμος, προς τιμή τους,
να σταματήσει να γυρίζει
για ένα αιώνιο λεπτό.

Τα όνειρα να σταματήσουν
από τη ζήλια τους χλωμά,
όταν άξαφνα θα δούνε
μέσα στο ευλογημένο σύμπαν
πως υπάρχουν δημιουργίες
από αυτά πιο μαγικά.

Τα παραμύθια να ντραπούνε
και να νοιώσουνε μικρά,
ο μύθος τους όταν θα δούνε,
θεέ μου πόσο ωχριά,
όταν δίπλα θα σταθούνε
σε μια αγάπης αγκαλιά.

Μια αγκαλιά αρκεί να ζήσω
στης αγάπης το ρυθμό,
και μετά ας χαθώ…ας σβήσω,
τον θεό θα προσκυνήσω
και νοιώθοντας ευλογημένος
θα του πω…
”Σ’ ευχαριστώ.”