Πριν από 3 εβδομάδες
Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...
Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...
2 σχόλια:
Καλησπέρα Μαρία!!!!
Χαθήκαμε ε!
Πάλι στα ίδια λημέρια βλέπω.
Θέλω να πιστεύω ότι είσαι καλά και δυνατή όπως πάντα.
Τα λέμε μια κάποια στιγμή.
ώρα καλή σου.
Καλησπέρα Μάνο!
Δόξα τω Θεώ, μια χαρά είμαστε (φτύσε με μη με ματιάσεις). Στο τρέξιμο όπως πάντα βέβαια αλλά δεν παραπονιέμαι, το αντίθετο μάλιστα.
Όλα καλά και για σένα εύχομαι,
καλό βράδυ!
Δημοσίευση σχολίου