Δευτέρα 19 Ιανουαρίου 2009

Μια νέα Αφετηρία...



Αναζητώντας του Ονείρου διαδρομές,
σε μονοπάτια σκοτεινά ήμουν χαμένη,
λίγη ζητούσα ζεστασιά μιας αγκαλιάς
να με λυτρώσει απ’ του Πόνου μου τη μέθη…

Ένα κορμί, που το τυλίξανε τα νέφη,
κρυφό αγρίμι, οπαδός της σιγαλιάς,
Θάνατος τώρα είναι ότι μ’ απομένει
για να ξεφύγω απ’ τις αλήθειες τις ωμές…

... ... ... ...

Κεφάλι σκύβω και το βλέμμα χαμηλώνω,
"Δεν ήμουν άξια να ζήσω τελικά...",
παγών’ η νύχτα κι η Σιωπή μου φέρνει δάκρυ
που σαν κυλάει μοιάζει, Θεέ μου, με φωτιά…

Πως να ξεχάσω τη γλυκιά σου τη Ματιά,
πλάι μου θέλησα να σ' έχω κι όχι αντίκρυ,
μοιάζουν τα Χάδια σου να είν' αερικά
κι εγώ παιδί που χίλιους Φόβους εκπληρώνω...

... ... ... ...

Θλίψη μεγάλη κι υποσχέσεων σωρεία,
"Σύντομα τ' Όνειρο θα βγει αληθινό...",
πράξεις μικρές μα έχουν τόση σημασία
που σαν Παράδεισο τις νιώθω τις στιγμές...

Έξω στον Κήπο ανθίζει πάλι ο μενεξές,
στα χείλη πάνω τα Φιλιά σου αμβροσία,
Φως απ' το βλέμμα σου, αστέρι αυγερινό,
κι εμείς, αντάμα, σε μια νέα Αφετηρία...

... ... ... ...

5 σχόλια:

mantinada είπε...

Πολλές φορές η Αλήθεια πονάει,
μα η Αγάπη,
η αληθινή Αγάπη,
όλα τα συγχωρεί, υπομένει, επιμένει, ονειρεύεται, πραγματοποιεί...

Και είμαι εδώ Ουρανέ μου,
μαζί σου...
Κι ονειρεύομαι,
ποτέ δεν έπαψα...

Κράτα μου το χέρι,
μαζί όλα τα μπορούμε!!

Black_BattleDragon είπε...

Μαράκι μου όλο υπέροχο είναι αλλά αυτό :

Κεφάλι σκύβω και το βλέμμα χαμηλώνω,
"Δεν ήμουν άξια να ζήσω τελικά...",
παγών’ η νύχτα κι η Σιωπή μου φέρνει δάκρυ
που σαν κυλάει μοιάζει, Θεέ μου, με φωτιά…

μιλάει μέσα μου...νομίζω ότι το ξέρεις!

Έτσι είναι όλα τα νικάει η αγάπη αλλά θέλει φροντίδα...πολύ φροντίδα...αλλιώς και αυτή όπως όλα μαραζώνει...χάνεται. Και οι νέες αφετηρίες είναι ένας καλός τρόπος να της δώσει το φιλί της ζωής!!

Καλό μεσημέρι Μαράκι

mantinada είπε...

Φιλαράκι,
την καλησπέρα μου κατ' αρχήν...

Η Αγάπη έχει μεγάλη δύναμη και είναι ικανή για πολλά.
Το θέμα είναι πως η Αγάπη που ενώνει δυο ανθρώπους έχει ανάγκη από την Πίστη και των δύο για να προχωρεί. Διαφορετικά είναι καταδικασμένη όσο αληθινή ή δυνατή κι αν είναι.

Γνωρίζεις για μένα πολλά,
ξέρεις πόσο δύσκολο είναι για μένα να αποδεχτώ κάποιες καταστάσεις όπως ξέρεις πως, όσο δύσκολο κι αν είναι, δεν έχω πάψει να παλεύω για τ' Όνειρό μου...
Εύχομαι απλά όλος αυτός ο αγώνας να μην αποδειχτεί μάταιος στο εγγύς μέλλον...

Κεφάλι ψηλά λοιπόν,
δύναμη εκεί που δεν είχα άλλη
και Πίστη...
Πως η Αγάπη θα βγει νικητής τελικά...

Να είσαι καλά φίλε μου,
καλό απόγευμα να 'χουμε!

Ανώνυμος είπε...

Το ξέρω το ποίημα και μ' αρέσει. Τώρα μ' αρέσει πιο πολύ γιατι το γνώρισα καλλίτερα.
Φωτογραφία φευγάτη!

mantinada είπε...

Είσαι πάντα πολύ καλός,
σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια!


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin