Στο δρόμο της ζωής
Λεωφορείο λυπημένο
στο δρόμο κυλάει της ζωής
και είναι πάντα φορτωμένο
με όνειρα και προσμονή.
Όνειρα που καταπίνει
ένα η κάθε στιγμή,
καθώς ότι λαχταράει
χάνεται στη διαδρομή.
Γι’ αυτό είναι λυπημένο
και πάντα μελαγχολικό,
όμως θα συνεχίσει να κυλάει
μέχρι δρόμο να βρει φωτεινό.
Θα συνεχίσει το ταξίδι
και ας είναι ακριβό
αφού κάτι ακόμα χάνει
σε κάθε χιλιόμετρο.
Λεωφορείο λυπημένο
μοιάζουμε τόσο εσύ κι εγώ,
και εγώ όλα τα έχω χάσει
μα το ταξίδι νοσταλγώ…
2 σχόλια:
Αχ βρε φιλαράκι μου,
κάπως έτσι κι εγώ...
Μόνο που φοβάμαι πως το δικό μου λεωφορείο έχασε το δρόμο του,
μια για πάντα...
Καλό βράδυ Δρακόψαρο...
Μαράκι μου, ξέρεις πάντα πριν το ξημέρωμα είναι το πιο πηχτό σκοτάδι και πάντα μετά, ακόμα και από την πιο δυνατή καταιγίδα...γαλήνη θα επικρατήσει.
Όσο για το λεωφορειο σου, μια χαρά στο δρόμο του είναι, απλά πολλές φορές ο δρόμος είναι κακοτράχαλος!!!...Όπως και να χει εμείς πρέπει να συνεχίζουμε το ταξίδι μας....δεν μπορεί κάπου όμορφα θα φτάσουμε!!
Καλημέρα καβουρίνα!!
Δημοσίευση σχολίου