Ευχή σε ένα πεφταστέρι (Συνεργασία mantinada - Nefelovatis)

Μια ευχή τώρα κάνω,
πεφταστέρι μου εσύ,
να μου φέρεις εκείνον
που ζητώ στη ζωή...

Μια ευχή σ’ ένα αστέρι..
Από μια ψυχή που τ’ αστέρια κοιτά..
Από όπου κι αν είναι,
απ’ όπως κι αν είναι..
Σαν αυτό το «όλοι ζούμε στο βούρκο, μα μερικοί μπορούμε και κοιτάμε τ’ αστέρια..»

Δε με νοιάζει αν θα 'χει
σπίτια, δόξα, λεφτά.
Συντροφιά να τον έχω
σε καλά και κακά...

Τι να τα κάνει τα πλούτη όλου του κόσμου,
όλη τη δόξα και τα λεφτά κανείς,
αν τη ψυχή του χάσει..;

Κι αν σε δρόμους μεγάλους
έχει τώρα χαθεί,
φώτισε μονοπάτι,
στις σκιές μη χαθεί...

Χαμένο στην καταχνιά το μονοπάτι
μοιάζει μες στις σκιές να 'ναι τυλιγμένο..
Μα εκεί, μες στην πιο βαθιά τη σκοτεινιά,
τ’ αστέρι της ευχής,
της αγάπης το φως χαρίζει..

Είν' η Αγάπη Αλήθεια,
δως του τρόπο να δει
πως ποτέ η συνήθεια
σε καλό δε θα βγει...

Η Αγάπη την Αλήθεια της στον Κόσμο Τραγουδά,
για να το δουν όσοι στη συνήθεια χαμένοι είναι,
και μόνο θόρυβο ακούν..

Και σου υπόσχομ' αστέρι,
θα προσέξω πολύ,
πίκρα, πόνο και δάκρυ
δίπλα μου δε θα τα βρει...

Μια υπόσχεση από καρδιάς,
μόνο χαρά, ομορφιά, χαμόγελο που τα μάτια φωτίζει,
δίπλα στην Αγάπη θα ‘χει..
Πέρα απ’ τα σκοτάδια,
πάνω απ’ τα σύννεφα..

Τις καρδιές μας θα καίει
Έρωτας αληθινός
κι οι Ψυχές μας λουσμένες
πάντα μέσα στο Φως...

Μες των άστρων το φως,
στου φεγγαριού τα ξέφωτα λουσμένες,
θα ‘ναι οι ψυχές που είναι Ερωτευμένες.

Άκουσέ με αστέρι,
μακριά του πονώ,
μόνο πλάι του ξέρω
τη χαρά πως θα βρω...

Αστέρι που με βλέπεις από ψηλά,
που την καρδιά μου κοιτάς,
άκου τη λαχτάρα μου,
κοντά στην αγάπη μου να βρεθώ ξανά..

Κλείνω τώρα τα μάτια
και προσμένω ξανά
τη στιγμή που θα νιώσω
τα γλυκά του φιλιά...

Κλείνω τα μάτια,
εικόνες κοιτώ,
κι εκείνες με πάνε,
σ’ αυτήν π’ αγαπώ..