Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

Αγάπη - Αλήθεια...



Μια είν' η Αλήθεια και το ξέρω,
Αγάπη να 'χεις οδηγό...
Σε λεωφόρους μη βαζίζεις,
στα μονοπάτια θα σε βρω...

Δύσκολος ίσως είν' ο δρόμος,
μοιάζει επικίνδυνος και σκοτεινός,
σύντροφο να 'χεις την Ελπίδα,
δε θα χαθείς, δε θα χαθώ...

Μαζί ως το τέρμα του θα πάμε,
χέρι με χέρι στη Ζωή,
πληγές παλιές που μας πονάνε
θα τις γιατρέψουμε, μαζί...

Κι αν θα περάσουνε τα χρόνια,
κι αν θα γεράσει το κορμί,
μέσα στα μάτια θ' αντικρίζεις
ποια είμ' εγώ, ποιος είσ' εσύ...

Και θα 'σαι σίγουρος πια τότε,
πως δρόμος ήτανε σωστός
το σκοτεινό το μονοπάτι
γιατί σ' οδήγησε στο Φως...


1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Η Αγάπη τη δικιά της Αλήθεια ακολουθεί. Δύσβατα μπορεί να ‘ναι τα μονοπάτια που ανεβαίνει.. Μα σαν τ΄ ανέβει, τον ουρανό θα βρει.. Να την περιμένει, στην αγκαλιά του να χαθεί..

Και μες το Φως να γίνουν ένα..

Ν’ ακολουθείς πάντα της καρδιάς τα μονοπάτια εύχομαι, εκείνα που σ’ ότι λαχταράς θα σ’ οδηγούν..


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin