Πέμπτη 18 Δεκεμβρίου 2008

Για σένα Ουρανέ μου...


Το ξέρω πως καθένας μονάχος πορεύεται στόν έρωτα,
μονάχος στη δόξα και στο θάνατο.

Το ξέρω.
Το δοκίμασα.
Δεν ωφελεί.

Άφησέ με νάρθω μαζί σου...

Γ. Ρίτσος

1 σχόλιο:

Nefelovatis είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin