Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

Ευχή σε ένα πεφταστέρι...


Μια ευχή τώρα κάνω,
πεφταστέρι μου εσύ,
να μου φέρεις εκείνον
που ζητώ στη ζωή...

Δε με νοιάζει αν θα 'χει
σπίτια, δόξα, λεφτά.
Συντροφιά να τον έχω
σε καλά και κακά...

Κι αν σε δρόμους μεγάλους
έχει τώρα χαθεί,
φώτισε μονοπάτι,
στις σκιές μη βρεθεί...

Είν' η Αγάπη Αλήθεια,
δως του τρόπο να δει
πως ποτέ η συνήθεια
σε καλό δε θα βγει...

Και σου υπόσχομ' αστέρι,
θα προσέξω πολύ,
πίκρα, πόνο και δάκρυ
δίπλα μου δε θα τα βρει...

Τις καρδιές μας θα καίει
Έρωτας αληθινός
κι οι Ψυχές μας λουσμένες
πάντα μέσα στο Φως...

Άκουσέ με αστέρι,
μακριά του πονώ,
μόνο πλάι του ξέρω
τη χαρά πως θα βρω...

Κλείνω τώρα τα μάτια
και προσμένω ξανά
τη στιγμή που θα νιώσω
τα γλυκά του φιλιά...

4 σχόλια:

busy bee είπε...

Συνεχίστε να ονειρεύεστε...πρέπει και θα έρθουν καλύτερες μέρες!
Ωρα καλή ότι και να κάνετε!
Χαίρομαι μοιράζομαι τις αγωνίες και τα ονειρά σας!

mantinada είπε...

Καλώς σε βρίσκουμε busyB,
χαίρομαι κι εγώ που όλο και πιο συχνά συναντώ προβληματισμένους και σκεπτόμενους ανθρώπους γύρω μου, συνήθως εδώ μέσα βέβαια αλλά είναι κι αυτό μια αρχή...

Κοντοχωριανάκια λοιπόν...
Χερσόνησο εσύ, ή κάπου εκεί κοντά,
λίγο πιο πέρα εγώ...

Να είσαι καλά,
μια όμορφη και δημιουργική μέρα εύχομαι, παρά τη συννεφιά της...

Black_BattleDragon είπε...

Προσευχή θα κάνω απόψε
σ' ενα αστέρι μακρινό,
στην αγκαλιά μου να σε φέρει
να μπορώ να σ' αγαπώ!!!

Έτσι άπλά και όμως με τόσο νόημα η προσευχή σου Μαράκι!!
Εύχομαι να πραγματοποιηθεί γρήγορα

Πολλα φιλιά...
και σόρυ που δεν έρχομαι για τις ελιές...αλλά κάποτε το έκανα κι αυτό...τώρα γέρος άν8ρωπος που να τρέχω να με πιάσει και κάνα λουμπάγκο!!..αυτά είναι για εσάς τους νέους!!!:P:P:P

Ανώνυμος είπε...

Μια Υπέροχη ευχή, από κείνες που τ’ όνειρο φέρνουν σε τούτη δω την «πραγματικότητα» που ζούμε. Και που μας θυμίζουν, πως εκεί πιο πάνω στον Κόσμο, που μιλούσαν οι αρχαίοι, υπάρχουν Αστέρια. Και μας κοιτάν, έστω και λυπημένα, κάποιες φορές. Μα και μας ακούν..

Και αν ζητήσουμε, να βοηθήσουν θέλουν, η ευχή αληθινή να βγει..

Να είσαι καλά θάλασσα μου..


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin