Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

Έρωτας φθηνός (Ελεάνα)




Έρωτας φθηνός
και χάδια χονδρική,
στο μισοσκόταδο πουλιούνται
από τα μεσάνυχτα μέχρι την πρώτη αυγή.

Σε χώρους που με πολυτέλεια
είναι ντυμένη η παρακμή,
κορμιά λικνίζονται
στο ρυθμό ,
και σε μουσική αισθησιακή.

Λίγο ποτό και δυο τσιγάρα
οι αναστολές για να χαθούν,
στο αλκοόλ και στο καπνό,
ένστικτα αρχέγονα,
έδαφος πρόσφορο να βρούν.

Και εκεί που μέσα στο μεθύσι
η ηθική έχει πνιγεί,
σε πλησιάζει μια μορφή,
που μέσα σ΄ όλη αυτή την ζάλη
μοιάζει να είναι αγγελική.

Με ένα χάδι πληρωμένο
την μοναξιά σου κυνηγά,
σε θήραμα στήνει καρτέρι
για να το εξαργυρώσει πιο μετά.

Με τρυφερότητα πλάστή
θα ξεγελάσει,
της μοναξιάς σου τις πληγές,
μόνο και μόνό για όταν θα φύγει
η θλίψη και η αγωνία να επιστρέψουνε
διπλές.

Με κορμί που θα ζηλεύαν
του Ολύμπου οι θεές,
και δυο κουρέλια που μόλις
κρύβουν
τις πιο ηδονικές περιοχές,
σε ζαλίζει με υποσχέσεις,
που τόσο απλόχερα χαρίζουν,
του κορμιού της οι κινήσεις
και οι υπέροχες γραμμές.

Και όταν πλέον μέσα στην μέθη
μόνο το ένστικτο καθάριο ζει,
θα σου ζητήσει να την αφήσεις
ολοκληρωτικά να σου δοθεί.
Τρυφερότητα και χάδια που
μοίαζουν τόσο αληθή,
θα στα δώσει ειλικρινά,
σε τιμή προσιτή… λογική.

Και όταν όλα έχουν τελειώσει
και το αλισβερίσι ολοκληρωθεί,
στο μάγουλο θα σε φιλήσει,
σε ευχαριστώ θα ψιθυρίσει,
ο χρόνος σου όμως τελείωσε
και τώρα το καρτέρι μου
από την αρχή,
για το επόμενο θήραμα,
πρέπει να στηθεί.

Καθώς το τέλειο κορμί
θα απομακρύνεται γοργά,
και η επιρροή από το καπνό και το αλκοόλ
πλέον θα αρχίζει να περνά,
ένα μίγμα από συμπόνια, ντροπή,
μοναξιά και ηδονή
την καρδιά σου πλημμυρίζουν,
και μια σκέψη σε στοιχειώνει
που σου καεί την ψυχή.

Έρωτας φθηνός
και χάδια χονδρική,
στο μισοσκόταδο πουλιούνται
από τα μεσάνυχτα μέχρι την πρώτη αυγή.
Αγάπες και έρωτες ακριβοί αυτοί τα συντηρούνε,
όμως της καρδιά σου οι πληγές για να επουλωθούνε
αυτή η φθήνια σε αρρωσταίνει… σε πνίγει…δεν αρκεί.

Και όμως για αυτές τις λίγες στιγμές,
παρότι ήξερες πως είναι πλαστές,
με μια διεστραμμένη λογική,
ένοιωσες ότι έστω με πληρωμή
κάποιος σε νοιάστηκε και ήταν εκεί…
Για ένα δευτερόλεπτο, για μία στιγμή,
απόλυτα σου δόθηκε,
τίποτα δεν ζήτησε…
δεν σε πρόδωσε….δε σε πλήγωσε,
μονάχα ένα ποτό … ένα χαμόγελο…
και φυσικά στο τέλος το αντίτιμο,
που εξ’ αρχής,
είχε συμφωνηθεί.

2 σχόλια:

mantinada είπε...

Με πόνεσε αυτό που έγραψες σήμερα...
Δεν ξέρω γιατί, μόνο πως πόνεσε...
Πολύ...

Καλό σου βράδυ Δράκε...

Black_BattleDragon είπε...

Λυπάμαι πολύ γι αυτό Μαράκι μου, δεν το έκανα επίτηδες...αλλά και εμένα με πόνεσε πολύ όταν το έγραφα... ήταν απο μία εμπειρία που με αφύπνησε οδυνηρά σε κάποια θέματα!

Φιλιά μικρή!!


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin