Ευχή ελπίδας...

Γαλήνη από το βλέμμα σου

ποτίζει την ψυχή μου,

κάθε λεπτό απ' τη στιγμή

που μπήκες στη ζωή μου...

Στα μάτια σου αντίκρισα

το νόημα του κόσμου,

γάργαρη παιδική φωνή,

χαμόγελο εντός μου...

Κι είν' η μορφή σου τώρα πια

ελπίδα κερδισμένη,

για ένα κόσμο αλλοιώτικο

που δε θ' αργοπεθαίνει...

Σε στάχτες πάνω να πατάς

και λούλουδα ν' ανθίζουν,

του κόσμου όλα τ' άσχημα

ποτέ να μη σ' αγγίζουν...

Πόνος και δάκρυ τι θα πει

ποτέ σου να μη μάθεις

μα, κι αν ποτέ αυτό συμβεί,

δε θέλω να τρομάξεις...

Στο πλάι σου θα βρίσκομαι,

παντοτινός προστάτης,

να σου μαθαίνω της ζωής

όλα τα μυστικά της...

Κι όταν η ώρα μου θα 'ρθει

τον κόσμο αυτό ν' αφήσω,

ευχή αγνή, από καρδιάς,

θα σου κληροδοτήσω...

Το άδικο να πολεμάς

κι αγάπη να χαρίζεις,

τον κόσμο τον ασπρόμαυρο

χρώμα να τον γεμίζεις...

Για να 'ρθει κάποτε στιγμή

που μόνο στα βιβλία

θα βρίσκεται, ως ορισμός,

η λέξη "δυστυχία"...