Τρίτη 3 Ιουλίου 2007

Τέλος...


Φυσάει Ψυχή μου...
.....

Η ανάσα του τα σωθικά μου τάραξε...
"Σ' αγαπώ" είπε, "πίστεψε το"...
Μα εκείνος δεν το πίστεψε...
.....

Άγγιξες μέσα μου...
Δεν το 'νιωσες...
Σε τεντωμένο σκοινί ακροβατούσα...
Ελεύθερη πτώση η ζωή μου στο κενό που άφησες...

Τα μάτια έκλεισες...
Δεν άφησες το χάραμα να δω...
Ακίνητη...
Παγωμένη...
Σα νεκρή...
Σ' ένα κρεβάτι που για σένα στόλισα...
Ροδοπέταλα που έκαιγαν το ψέμα...
Φλόγες που ν' αγγίξω τόλμησα...
Ιδρώτα στάλες να δροσίζουν τις νύχτες σου...
Κι όνειρα...
Να 'ξερες, Θεέ μου, πόσα όνειρα...

Τα μάτια έκλεισες...
Σκοτείνιασε...
Τίποτα δεν είδες...
Ένα δάκρυ συντροφεύει τις δικές μου νύχτες...
Τη γεύση σου έχει...
.....

Δε θα λησμονήσω Ψυχή μου...
.....

Στ' αυτιά μου η χροιά του...
Στο βλέμμα μου η όψη του...
Στις φλέβες μου κυλά παντοτινά...

Πλυμμήρισαν τα μάτια μου...
Βυθίζομαι ξανά...
Δε θέλω να σωθώ πια...
Δε θέλω να ζω πια...

Σκοτεινή ψυχή...
Ανέγγιχτη...
Παντοτινά δική μου...

Τέλος...

7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

η ταινια της ζωης δεν εχει θλιμενο φιναλε ποτε :( :( :(

mantinada είπε...

Εσύ το λές αυτό soul;
Χαίρομαι που υπάρχει μια πιο αισιόδοξη προοπτική στον τρόπο που βλέπεις τη ζωή...
Με είχες συνηθίσει σε πιο "μαύρα" σενάρια...
Να είσαι καλά...
Πάντα...

Ανώνυμος είπε...

Μαλλον δεν καταλαβες πως το εννοουσα

δεν εχει θλιμενο φιναλε εχει τραγικο φιναλε

Ανώνυμος είπε...

Ανακοινωση :

Σε καθε 2 ποιηματα της Μαντιναδας
και σε καθε σχολιο του soul .... δωρο .... 2 Ξυραφακια η Σαπουνι κ σχοινι !

Βαλτε λιγο χρωμα στη ζωη σας κ λιγο φως!!!

mantinada είπε...

Η ζωή μου έχει φως Παπάκι...
Απλά εσύ δεν το βλέπεις...
Να είσαι καλά πάντως για τα τα ξυραφάκια!

Ανώνυμος είπε...

@Papios
κούκλε...!! φτιάξε και το media plan...μην αφήνεις στην μέση πράγματα!!!!

Ανώνυμος είπε...

είναι εκπληκτικός πάντως.....ο ρυθμός παραγωγής!!!!
αυτό πως γίνεται????
- διαφορετικές εκφάνσεις του ίδιου συναισθήματος..?
- πολλαπλά έντονα συναισθήματα..?
- - ή η έκτη αίσθηση / διόραση, που επιτρέπει την κατανόηση σε πολλαπλά επίπεδα....?

έχω εντυπωσιαστεί πάντως....πολλές φορές, χωρίς να τα διαβάζω


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin