Μου λείπεις τόσο...
Μου λείπεις τόσο...
Πάνε δυο βράδια που δεν είσαι πια εδώ...
Άδειο το σπίτι
κι εγώ μονάχη αναμνήσεις να μετρώ...
Μου λείπεις τόσο...
Να στο φωνάξω θέλω, πάλι να στο πω...
Έφυγες κι όμως
όπου κι αν είσαι εγώ ακόμα σε ζητώ...
Γύρνα πίσω...
Σε λάτρεψα,
πιο πάνω απ' τον καθένα...
Φως μου όλα,
όλα σου τα 'δωσα...
δεν κράτησα για μένα...
Κι όμως φεύγεις
και χάνεσαι,
μονάχη μου μ' αφήνεις να πονώ...
Μου λείπεις τόσο...
Και πως ν' αντέξω μακριά σου να κοιτώ
της νύχτας τ' άστρα,
δίχως μια λέξη, δίχως ένα "σ' αγαπώ"...
Μου λείπεις τόσο...
Άλλη πνοή δεν έχω μέσα μου να ζω...
Μονάχα ελπίζω
πως θα γυρίσεις αγκαλιά να σε κρατώ...
Γύρνα πίσω...
Σε λάτρεψα,
πιο πάνω απ' τον καθένα...
Φως μου όλα,
όλα σου τα 'δωσα...
δεν κράτησα για μένα...
Κι όμως φεύγεις
και χάνεσαι,
μονάχη μου μ' αφήνεις να πονώ...
4 σχόλια:
λίγο ψυχοπλακωτικό το άσμα...
Η κολακεία είναι όμορφη αλλά δυστυχώς ανίκανη.
Το σχόλιό μου θα είναι άχαρο αλλά θέλω να πιστεύω χρήσιμο.
Σε "χτυπησε" η έμπνευση και έγραψες. Μην το αφήνεις πρωτογενές, αφιλτράριστο. Μην επιτρέπεις τον ενθουσιασμό να κυριέψει το δημιούργημά σου.
Το έγραψες, βάλτο στο συρτάρι, αυτό θα συμπεριφέρεται σαν κρασί. Βγάζε το κάθε μέρα και διάβαζέ το, κάνε όταν θες και απο μια διόρθωση άλλαζε μικρά και ουσιώδη στοιχεία. Μια λεξούλα, μια φράση, κάθε μέρα θα αποκτά την ωριμότητά σου. Κόβε και ράβε. Άλλαζε και δίνε "γροθιές" στον αναγνώστη, να εναλλάσονται τα συναισθήματα. Βάλε μέσα πολλά συναισθήματα τη χαρά, την έκπληξη, τον φόβο, τον θυμό χτίσε ένα κολάζ συναισθημάτων καθήλωσε τον αναγνώστη. Στρίμωξέ τον.
Παράτα την αγάπη και τον έρωτα. Μη τα μιλάς. Θα έρθουν μόνα τους να σε βρουν.
Μην σπέρνεις σε ένα χιλιοσπαρμένο χωράφι.
Έχουν ειπωθεί ΤΑ ΠΑΝΤΑ για τον έρωτα και την αγάπη. Φύγε μακριά τους και θα σε κυνηγούν αυτά. Θα εμφανίζονται εκεί που δεν τα περιμένεις.
Γράψε για οποιοδήποτε άλλο θέμα εκτός απ' την αγάπη και θα εμφανίζεται "μπροστά" σου επαγωγικά.
Γράψε κάτι αστείο, χαρούμενο, κοινωνικό, πολιτικό. Κι όμως θα εμφανιστεί κι εκεί η αγάπη κι ας σου φαίνεται παράξενο. Θα εμφανιστεί αλλά όχι όπως εμφανίζεται σε εκατομμύρια άλλους στίχους μου αναμασούν την αγάπη και τον έρωτα.
Πρέπει ΟΛΟΙ ΜΑΣ να ξεκολήσουμε απο αυτή την παγίδα, μυρηκάζουμε συνεχώς τα ίδια. ΟΛΟΙ ΜΑΣ. Πάμε ένα βήμα παραπέρα, πάμε σε χωράφια παρατημένα. Ας αφήσουμε άλλους να ανακυκλώνουν την αγάπη. Πάμε για δημιουργία όχι για επανάληψη.
Μην του αλλάξεις τίποτα τώρα. Άφησέ το όπως είναι έχει πάρει τη θέση του στο χωρόχρονο.
Απο δω και πέρα κοίτα. Γράψε ότι άλλο θέλεις, αποδεσμεύσου απο το κουτόχορτο που μας δίνου και τρώμε σήμερα.
Δεν έχεις άλλες εμπειρίες? ΕΧΕΙΣ!
Μίλησε μας! Πες μας για παράδειγμα πόσο όμορφος ήταν ο Γιώργος. Γνώρισέ μας με τον Γιώργο. Κάνε τη ζωή του να μπει στη δική μας. Κάνε μας να ζήσουμε μαζί του για λίγο. Δώσε μας τις χαρές που βίωσες, όχι τις λύπες. Όλα τα άλλα θα βγούνε μόνα τους.
Απο καρδιάς, με αγάπη και φιλική ειλικρίνεια.
Ίσως και να είναι Ria..
Να είσαι καλά!
Θανάση...
Ξέρεις πως χαίρομαι όταν δεν με κολακεύεις αλλά επιδιώκεις να δεις τη γραφή μου όσο γίνεται πιο βελτιωμένη.
Χαίρομαι για το σχόλιό σου και ξέρεις πως πάντα λαμβάνω πολύ σοβαρά υπ' όψιν μου τα όσα μου γράφεις. Το πρόβλημά μου είναι πως, κατ' αρχήν, δε με χτύπησε η έμπνευση -μια απλή αναλαμπή ήταν-, και, κατά δεύτερον, όσο μέσα μου δεν είμαι καλά, μου είναι απίστευτα δύσκολο να ασχοληθώ με οτιδήποτε άλλο, όσο ασήμαντο ή σημαντικό κι αν είναι...
Πάντα καλοδεχούμενος στο "σπίτι" μου,
πολλά φιλιά!
Δημοσίευση σχολίου