Θυμάσαι;

Μια νύχτα ακόμα κι όλου του κόσμου η σιωπή στριμωγμένη στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού μου, του κελιού μου. Είπα απόψε να σου γράψω. Τις σκέψεις να αφήσω να ξεχυθούν μπροστά σου, σαν άλογα άγρια που ξέφρενα καλπάζουν προς κατεύθυνση άγνωστη. Να σου θυμίσω όσα μαζί ζήσαμε, σε χρόνο ανύποπτο, προσπαθώντας να κρύψουμε από όλους όλα εκείνα που μας έκαναν ευτυχισμένους, ξανά, έπειτα από χρόνια πολλά.

 Θυμάσαι;
 Νύχτες θερμές πλάι στο κύμα όταν μια ανάσα στο λαιμό σε έκανε να νιώθεις ρίγη, να χάνεις κάθε έλεγχο, καθώς τα όνειρα ξυπνούσαν απ’ το βαθύ τους λήθαργο κι αναζητούσαν την πραγματικότητα που τους έταξαν κάποτε πως θα ζήσουν;

 Θυμάσαι;
 Ένα βλέμμα καρφωμένο στο βλέμμα σου, γεμάτο υποσχέσεις για όλα όσα ποτέ θεώρησες αναγκαία συστατικά μιας πραγματικής ευτυχίας; Ένα άγγιγμα κάτω απ’ το τραπέζι, μακριά από τις περίεργες ματιές εκείνων που δε θα καταλάβαιναν ποτέ τι σε οδήγησε σ’ αυτό τον δρόμο;

 Θυμάσαι;
 Όλα εκείνα τα λόγια που πράξεις ορκίζονταν να γίνουν σε μέλλον κοντινότερο κι από τη φαντασία ακόμα, εκεί όπου ο έρωτας κυρίαρχος είναι και το γκρίζο χρωματίζει με τα χρώματα της ίριδας; 

Θυμάσαι;
 Τα σ’ αγαπώ που τόσο αβίαστα ψιθύριζες ανυπομονώντας να έρθει η στιγμή εκείνη που ελεύθερα πια θα μπορούσες να τα φωνάξεις δίχως να αναλογίζεσαι συνέπειες; Την ώρα εκείνη που μουσική και τραγούδι παλμός γινόταν στην καρδιά σου και οδηγός στα πιο μακρινά σου ταξίδια;

 Θυμάσαι;
 Ναι, θυμάσαι... Γιατί αδύνατο είναι να ξεχάσεις τη ζωή που πλημμύρισε τα κύτταρά σου, δίνοντας στις χαραυγές του παρόντος σου το χαμόγελο που πάντα αναζητούσες.
 Αδύνατο γιατί ο χρόνος που μας δόθηκε, όσο λίγος κι αν ήταν, ήταν εκείνος που έδωσε νόημα σε κάθε θυσία που χρειάστηκε να κάνουμε από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα.
Θυσίες που γκρέμισαν τα πάντα ώστε ξανά να χτίσουμε πάνω στα συντρίμμια. Κανείς ποτέ δε θα μάθει για τις θυσίες εκείνες. Μυστικό καλά κρυμμένο πίσω απ’ το χαμόγελο που στο πρόσωπο φοράς κάθε φορά που αναλογίζεσαι πόσο διαφορετικά ίσως όλα να ήταν αν η μοίρα το χρόνο μοίραζε διαφορετικά, αν όλα γίνονταν λίγα χρόνια πριν.

 Κανείς δε θα μάθει...
 Μα μην ξεχάσεις...
 Πάντα να θυμάσαι...

 Ζωή μου...
 Ψυχή μου...

 ΚΟΡΜΙ ΜΟΥ!...