Δευτέρα 5 Νοεμβρίου 2012

Ξανά θα ονειρευτώ...



Ξανά θα ονειρευτώ 
 Εσένα που λατρεύω τόσο 
 Αστέρι μου και φως 
 Τα όνειρα μου δε θα τα σκοτώσω 
 Θα μείνω να θυμάμαι 
 Το χρώμα των ματιών σου 
 Και κάθε μια σου λέξη 
 Κομμάτι απ'το όνειρο σου 

 Ξανά θα ονειρευτώ 
 Κι ας έχεις φύγει πια απ'τη ζωή μου 
Δεν ξέρω να μισώ 
 Ψυχή μου, αστέρι εσυ κι αναπνοή μου 
 Θα μείνω κι ας φοβάμαι 
 Της μοναξιάς το χρόνο 
 Μα πριν μ'αφησεις ακου 
 Πως τραγουδώ τον πόνο 

 Μες στου μυαλού μου τα στενά και τους διαδρόμους 
Μνήμες γυρνούν απ'όταν ήσουνα δικός μου 
 Λες μ'αγαπάς μα όλο αυτό δεν το αντεχεις 
 Σου ψιθυρίζω.. Μου 'χεις λείψει, να προσέχεις..

Δεν υπάρχουν σχόλια:


ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΜΠΡΟΣ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΣΑΣ ΑΚΟΥΜΠΩ...

Οι σκέψεις γίνονται λέξεις και ξεχύνονται σαν άγρια άλογα που ελεύθερα καλπάζουν σε καταπράσινα λιβάδια...
Θεατής, ανήμπορος να τα ελέγξω, εγώ...
Το ποδοβολητό τους αισθάνομαι στο στήθος μου μέσα κάθε φορά που μια γραφή ολοκληρώνεται...
Παίρνει ζωή, οργανισμός αυτόνομος, μοναδικός...
Αναμνήσεις ενός μελλοντικού ονείρου...
Ξεκομμένο από κάθε παρελθόν ή παρόν...
Ικανό να προσφέρει τον Παράδεισο μέσα από της Κόλασης τις φλόγες...
Την ψυχή μου μπρος στα μάτια σας ακουμπώ...
Απόψε...

Page copy protected against web site content infringement by Copyscape
Blog Widget by LinkWithin